بهینه سازی زمان ماند در تصفیه بیولوژیکی فاضلاب شهری

روشهای مرسوم سیستم لجن فعال که برای تصفیه فاضلاب مورد استفاده قرار می گیرند زمان ماند هیدرولیکی (hrt) در حوض هوادهی یکی از فاکتورهای مهم است . بالا بودن hrt یکی از دلایل زیاد شدن ظرفیت تصفیه خانه فاضلاب می باشد. همچنین تصفیه خانه های فاضلاب لجن فعالی در کشور و بویژه در تهران وجود دارند که به دلیل افزایش تراکم جمعیت در اثر رشد بی رویه جمعیت با ظرفیتی بیش از ظرفیت طراحی در حال بهره برداری می باشند. این مساله موجب پایین آمدن کیفیت پساب خروجی این تصفیه خانه ها شده است . این پژوهش روش آزمایشگاهی برای بهینه کردن زمان ماند هیدرولیکی فاضلاب شهری در حوض هوادهی با حداقل تاثیرات نامطلوب بر کیفیت پساب خروجی و مشکلات راهبری کمینه را ارایه می دهد. بدین منظور راکتور لجن فعالی از جنس شیشه در مقیاس آزمایشگاهی ساخته شد. در این راکتور راهبندهایی به صورت ایستاده و آویزان به منظور تماس بیشتر توده میکروب و فاضلاب تعبیه گردید. به منظور بهبود عملکرد راکتور از بستر پلاستیکی (شاخه های پلاستیکی) در حوض هوادهی استفاده شد. رشد میکروبی در راکتور ترکیبی از دو نوع رشد میکروبی معلق و چسبیده بود. این سیستم "راکتور چند واحدی لجن فعال با لایه میکروبی معلق" یا به اختصار cassbr نامگذاری شد. آزمایشها نشان دادند راندمان حذف cod در کمترین زمان ماند هیدرولیکی (3 ساعت) با شدت cod فاضلاب ورودی 400mg/l بیش از 90 درصد بود. راندمان حذف cod در راکتور cassbr، 25-30 درصد بالاتر از راندمان حذف cod در راکتور لجن فعال اختلاط کامل در شرایط راهبری یکسان بود. در عین حال مشکلات راهبری cassbr در مقایسه با راکتور لجن فعال اختلاط کامل کمتر و مقدار تولید لجن در آن 30 درصد راکتور لجن فعال اختلاط کامل بود. نوع جریان راکتور بکار رفته در این پژوهش به صورت سری راکتور اختلاط کامل بنظر می رسد. مزیت این راکتور سادگی ساختمان آن و کارایی مناسب آن است .